Madde ve Enerji

Enerji, maddenin tümüne dağınık haldedir. Enerjiyi açığa çıkarmak, kaynağı işlemekle mümkündür. Var olan her sistem, mevcut enerjiyi başka bir türe dönüştürmek üzere tasarlanmıştır. 

Genel süreç, özün posadan ayrıştırılması, yani özümsemedir. Sistem açısından posa, sisteme faydası olmayan, atık  birimdir. Ayrıştırma işlemi ile enerjiye ulaşılır yada yeni bir enerji kaynağı elde edilir. Elde edilen enerji de, mutlaka dönüştürüleceği için, enerjiye sahip olan her ne olursa olsun, başka sistemler için bir enerji kaynağıdır.

Posa kısım tam anlamıyla atık değildir. Bir atık, başka sistemler için dönüştürülecek bir kaynaktır. Bu tüm maddenin, enerji kaynağı oluşu sebebiyledir. Örneğin, canlının atığı, toprak ve bakteriler tarafından çürütülerek, yeniden toprağa kazandırılır. Yani, toprak için gübre, bazı canlılar için de besin kaynağıdır.

Doğada, kendiliğinden meydana gelen değişimler de bir dönüşümdür. Eskime, yıpranma, eksilme, erime ... vb. Kayaların taşa, çakıla, kuma, toprağa dönüşmesi vb. her dönüşüm bir özümseme hareketidir. Demirin oksitlenip, paslanarak toprağa toz halinde karışması vb. Kendi haline bırakılan her şey faydalı olabilecek hale dönüşür. Doğada her madde, fayda verecek, iş görecek dönüşümlere girer, çeşitlenir. Örneğin, toprağa atık olarak düşen, meyve artıkları çürüyüp toprağa karışması, toprakta yaşayan canlılara kaynak olduğu gibi, dönüşümün tekrarlanması için de, toprağa gübre olarak geri dönüşmesi gibi. Doğa her an, bir şeyleri posalarından ayrıştırır ve faydalı hale dönüştürür. Bu örnekleri, var olan madde miktarınca çoğaltmak mümkündür. Sonuç olarak, var olan her bir varlık, kulanım amacına göre, içinde enerji ve posa barındırır. Kullanabilmek için ayrıştırmak gereklidir.

Kaynağın özünü posadan ayrıştırma işlemi, bir nevi sistem açısından kusurlu parçaların ayrıştırılmasıdır. Bu işlem, sistemlerin öze yönelik, eksiklik ve kusurlarından ayrıştırma, arıtma vede özü ortaya çıkarıp yüceltme işlemidir.

Özümseme, kaynağın eksiğini, kusurunu kendinden uzaklaştırıp, içindeki özü arıtmak ve ona ulaşmaktır. Arıtma, bir anlamda o şeyi yüceltmedir. Tıpkı, yere düşüp kirlenen suyu, kirlerinden arıtarak yağmur bulutu halinde ğöğe kaldırmak gibi.

Kainatın tüm kudreti, enerjisi en saf haliyle, Allah’a ait olduğundan, varlıkların her seferinde enerjiye ulaşmak için yaptığı bu eylem, Allah’ı yüceltmek, tesbih etmektir, yani Allah'a ait olanı arıtmaktır.

Allah, kainattaki tüm varlıkların yaratıcısı ve ilk kaynağı olduğuna göre, kainatın tek ve en büyük pozitif gücüdür. Her şey O’ndan kopmuş ve yine O’na dönecektir. Başka bir deyişle, her şey aslına dönecektir.

Enerji sonsuzdan gelir, sonsuza geri döner. Herşey Allah'ın kudretinden kopmuş ve yine O'na geri dönecektir.

Kainattaki arınma sürecinde, Allah yarattığı her evrene tecelli ederek, kusurlarından arındırdığı evreni dürüyor ve kudretiyle oraya tecelli ediyor. Mekan konumundaki ana evrenler (Biz) 'in uyguladığı bu süreci, yaratılmış tüm varlıklar da yerine getirir. Bu olay, Kur'an'da tesbih olarak ifade edilmiştir.

Yeryüzündeki su kirlenir, sonra buhar olup arınarak gökyüzüne yükselir, sonra tekrar aşağı iner. Dünya, güneşi özümser, zararlı dalga ve ışınları atar. İnsan kitabı, kitap yazılırken insanın aklındakileri, ağaç toprağı, yaprak havayı, balık suyu, kağıt kalemi, ...vb. Var olan herşey, özü arıtma işlemini gerçekleştirir. Alemle birlikte, alemin içinde yaratılmış soyut-somut herşey Allah’ın kainat sisteminde, alemlerin arınırken izlediği süreci izler. Yani herşey O’nu bu şekilde sürekli tespih ederek, arıtır, yüceltir.